Er is jarenlang gedacht dat hidradenitis suppurativa een
ontsteking was van de zweetklieren. De latijnse naam
hidradenitis betekent ook zweetklierontsteking. Pas in 1996
werd bekend dat niet de zweetklieren het probleem zijn, maar
de haarzakjes.
De haarzakjes raken op een of andere manier
geblokkeerd. Soms is dat aan de buitenkant te zien, dan
zitten er zwarte proppen in (blackheads, mee-eters,
comedonen). Roken is een belangrijke oorzaak voor
verstopping van haarzakjes. Bestanddelen uit sigarettenrook zoals teer en dioxinen
kunnen pluggen in haarzakjes veroorzaken. Ook een ontsteking
met zwelling rond de afvoergang kan een blokkade
veroorzaken. Overgewicht is een belangrijke oorzaak voor
ontstoken haarzakjes, bij overgewicht ontstaan gemakkelijk
steenpuisten overal op de huid. Vooral in de
huidplooien kunnen haarzakjes ontstoken raken, door zweten, broeien en smetten. Afgesloten en ontstoken haarzakjes kunnen ook
zomaar ontstaan, zonder dat er sprake is van roken of
overgewicht.
 Zwarte
comedonen (mee-eters)
De binnenkant van
een haarzakje is bekleed met huidcellen. Deze cellen
vernieuwen zich regelmatig. De oude cellen sterven af en
belanden als huidschilfer in het haarzakje en worden langs
het haar afgevoerd naar buiten. Als de afvoergang
geblokkeerd is hopen ze zich op in het haarzakje. Het
haarzakje wordt opgerekt en knapt, waarbij de inhoud
bestaande uit huidschilfers, talg en bacteriën onder de huid
terechtkomt en daar een ontsteking veroorzaakt. Het zijn
vooral de huidschilfers, bestaande uit het eiwit keratine,
die de ontsteking veroorzaken. Het afweersysteem van de mens
is niet goed in staat om keratine op te ruimen. Er ontstaat
een ontsteking, een abces. Een abces is een holte gevuld met
pus. Bij hidradenitis suppurativa patiënten blijven deze
holten chronisch bestaan. Ze zijn gevuld met een
paarskleurige substantie, bestaande uit pus, bloed,
ontstekingscellen, huidschilfers (keratine) en bacteriën.
Daartussen zitten ook nog levende huidcellen, afkomstig uit
het geknapte haarzakje. Deze cellen gaan delen en ze gaan de
bodem en het dak van de holte bekleden. Ze gaan ook
buisvormige tunnels vormen (fistels) die alle kanten op
kunnen gaan waardoor de plek groter wordt. En ze blijven
delen, waardoor opnieuw huidschilfers ontstaan.
 Paarse
substantie in de holten. Deze paarse substantie bestaat uit
pus en bloed, huidschilfers, ontstekingscellen en bacteriën.
Er zitten ook levende huidcellen in die de bodem en het dak
bekleden en uitlopers vormen.
 Hidradenitis
suppurativa onder de microscoop. Bovenin de opperhuid
(epidermis). Daaronder een grote hoeveelheid
ontstekingscellen. Daaronder, in de diepte, een dikke fistel
waarvan de wand ook is bekleed met huidcellen. De fistel is
gevuld met huidschilfers (keratine) en ontstekingscellen.
 Een
fistel op de bil. Er is een sonde in de fistelopening
gestoken, en die komt enkele centimeters verderop weer naar buiten.
 De
fistel is opengelegd. Het dak is er af gehaald. Dit wordt
ook wel deroofing genoemd. We zien de bodemplaat van de fistel,
bekleed met huid. Daarop zit ook weer die paarse substantie.
 De
wond na 1 maand. De huid die op de bodem van de fistel zat
begint uit te groeien. De wond is bijna dicht.
Deroofing
wonden genezen meestal goed en zonder problemen.
|
